Przedrostki są to części, które umieszcza się na początku wyrazów. Z wyrazami, które poprzedzają, zawsze pisze się je łącznie. O ile stosowanie tej zasady nie powinno sprawiać kłopotu, o tyle problematyczne może być stwierdzenie, które cząstki są prefiksami.
Najczęściej występujące przedrostki to:
- a-, anty-, archi-, arcy-, bez-, beze-, do-, eks-, hiper-, infra-, kontr-, między-, na-, nad-, nade-, o-, od-, ode-, około-, pan-, po-, pod-, pode-, ponad-, pop-, post-, poza-, przeciw-, przed-, przy-, pseudo-, śród-, u-, ultra-, w-, we-, wice-, wokoło-, wokół-, z-, za-, ze-.
Są pewne prefiksy (przedrostki), które przez wielu użytkowników języka nie są używane tak, jak wymaga tego zasada: ekstra-, hiper-, maksi-, midi-, mikro-, mini-, super-. Często spotyka się pisownię oddzielną. Prawidłowa jednak jest jedynie pisownia łączna:
- supermarket, superzabawa, minikalendarz, ekstrasprawa.
Co ciekawe, pisząc w edytorze tekstu Microsoft Word, zauważymy podkreślenie poprawnie połączonych wyrazów. Dlatego też znajomość normy jest istotna – pozwoli uniknąć błędów nawet w konfrontacji z edytorem tekstu.